3e blog Winterhulp 2020

‘Belofte maakt schuld’ – Wanneer je bij mensen langs gaat in Oles’k en je vraagt naar de behoeften en/of noden voor wat betreft kleding en je belooft het te zullen regelen: tja, dan zit er niets anders op dan op zaterdag de markt te bezoeken in Novovolynsk!

Een terrein, aan de rand van stad, vlakbij de hoofdweg om Novovolynsk heen. Allemaal, aan elkaar gebouwde, halve zeecontainers met geopende deuren. In elk hok een aanblik van uiteenlopende producten. Sommigen alleen met koffie en thee gerelateerde spullen, anderen met kleding of schoenen, diervoeding of handtassen. Daartussen een kakofonie van stemmen die elkaar allerlei, voor ons natuurlijk onverstaanbare, dingen toeroepen of vragen. In de chaos van steegjes tussen al deze hokjes, zoeken wij onze weg om het lijstje van Ria haar noteblok compleet te krijgen. Gelukkig hebben we vandaag begeleiding van Sergeij die hoofdzakelijk als tolk optreed. Om 8.30 uur beginnen we op de markt.

Broeken voor zowel jongens als meisjes in allerlei soorten en maten. Schoenen idem dito. Sokken, truien en ondergoed: we lopen van hot naar her. Tandpasta voor de jongens van het Rehab, een broek voor Yuri, 12 rollen toiletpapier! Het valt op dat er weinig is in de maten van de kinderen waarvoor wij op zoek zijn: bepaalde lengtes, zoals die voor Dyma, zijn nauwelijks te vinden.

Voor een aantal schoenen troont Sergeij ons mee naar een stand van iemand die hij kent vanuit de Kovcheg-kerk. Het blijkt Igor te zijn, de man die vorig jaar, tijdens de winterhulp, ons groepje van en naar Lviv heeft gebracht. Hij staat een aantal dagen op de markt en heeft ook een webshop voor online verkoop. Bij hem slagen we voor een 12 paar schoenen. Tijdens het lopen over de markt, schud Sergeij diverse mensen, die hij dan weer kent van de kerk, de hand. Soms maakt hij even een praatje en dan gaan we weer verder. Ook drinken we ergens op de markt een bak koffie.

Uiteindelijk, na zo’n vier uur rondgezworven te hebben, lijkt het erop dat we alles hebben wat van de markt moet komen. We moeten nog langs een supermarkt om spullen te halen voor de jongens op het kamp: boekweit, rijst, zonnebloemolie, thee, afwasmiddel, etc. In de winkels hier is het vrij normaal om bijvoorbeeld zelf de boekweit in plastic tasjes te scheppen en af te wegen. Dit scheurt echter heel snel en dus doen we overal maar een extra zakje om. Niet echt milieubewust natuurlijk, maar bij gebrek aan beter. 😉

Met drie karren vol verlaten we de winkel weer. Sergeij heeft voor op het kamp een nieuw zaagblad nodig voor een kettingzaag, een nieuwe ketting en zaagolie. Naast de winkel waar we deze zaken halen zit een christelijke muziekshop waar Lennart graag even binnen wil kijken voor een setje gitaarsnaren. In de shop neemt Lennart een gitaar uit het rek, die eerst nog even door de winkeleigenaar gestemd wordt. Samen zingen we op een bankje het lied ‘Jezus, alles geef ik U’ tot er een nieuwe klant de winkel binnen komt. We kopen hier voor het kinderwerk ook nog twee tamboerijnen. De kids in Oles’k mogen morgen wat lawaai maken. 😉

Het is inmiddels zo’n uur of half twee in de middag en we moeten nog eten. Novikcafe wordt weer vereert met een bezoekje. Inmiddels zijn ze onze gezichten daar wel gewend. 😉 Onze bestelling van een broodje bacon met ei blijkt een volledige hamburger te zijn. Sergeij vraagt de bediening ergens om en even later komt ze aanzetten met een doos plastic handschoenen zoals wij ze kennen bij het tankstation.  Hij doet een paar aan en eet zo zijn hamburger. Hilariteit voor ons natuurlijk maar Sergeij laat zich de kaas niet van het brood eten en moppelt iets van ‘geciviliseerd’ als hij ons met blote handen of met mes en vork onze burger ziet verorberen. 😉

Vanavond zijn we uitgenodigd bij Ira thuis in verband met haar verjaardag. Haar vader is vandaag jarig en we willen niet met lege handen aankomen. We bezoeken een viswinkel om, op advies van Ira, iets te vinden waar we hem mee blij kunnen maken. Wanneer we geslaagd zijn nemen we afscheid van Sergeij en nemen de rest van de middag rust op onze hotelkamers. Even een dutje na een vermoeide ochtend doet ons goed. Om 18 uur staan we bij Ira op de stoep en hebben een goede maaltijd bij haar: samen met haar zus en haar vader heeft ze het eten verzorgt. Haar vader is blij met z’n kado en vertelt graag wat over zijn vis-hobby. Rond een uur of 8 vertrekken we weer en gaan nog even langs Novikcafe om de dag door te nemen. Dit doen we hier omdat er in het hotel niet echt ruimte voor is. Om 10 uur is het tijd om naar ons hotel terug te gaan. Nog even een korte blog schrijven en dan gaan slapen. Morgen hopen we samen met Ira naar Oles’k te gaan om op tijd bij de zondagsschool van Yuri te zijn. En dus bij ‘onze’ kids! Tot de volgende blog. ✋🏻