De tweede blog!

Kinderwerk 
‘s morgens hebben we met elkaar gebeden, specifiek ook voor mooi weer omdat het er slecht uit zag. En het weer was prachtig! Toen we aan kamen brak de zon door, wat een zegen. Er waren meer dan 50 kinderen! Wauw! We hebben met elkaar gezongen. Ook hebben we een kroontje geknutseld. ‘s middags toen we door het dorp reden zagen we de kroontjes overal. Vol enthousiasme werd er naar ons gezwaaid.

Gezinnen bezoeken
Maandagmiddag gingen we met een groep en de leider van het rehab gezinnen bezoeken in Oles’k en Hylanka.
Bij het eerste gezin waar we kwamen hadden beide ouders te veel gedronken.
De leider van het rehab gaat altijd als eerste naar binnen om contact te maken en om te vertellen waarvoor we komen.
Het huisje was klein en muf.
Een dochtertje van een jaar of 8 was ook thuis.
Ze was erg schuw en bang.
We boden haar onze rugtas aan waar ze erg blij mee was.
Ook kreeg ze een kleine pop waardoor haar gezicht helemaal ging stralen en ze drukte het stevig tegen zich aan.
Na nog wat kleding aan het meisje te hebben gegeven gaf de moeder aan dat het genoeg was en dat het klaar was en ze niks nodig hadden (volgens de tolk kletste ze maar wat omdat ze onder invloed was).
Later toen we weg gingen uit het dorp kwamen we de vader en het meisje tegen, het meisje had een ijsje in de hand en de vader een fles drank.
Vervolgens gingen we daar nog een gezin bezoeken maar de moeder gaf direct aan niks te willen hebben.
Schrijnende situaties. Vooral voor de kinderen waarvan de ouders vaak dronken zijn.
We vervolgden onze weg weer naar Olesk.
Een hobbelige zanderige weg.
Daar bezochten we ook nog twee gezinnen.
Het eerste gezin dat we daar bezochten was een gezin met 5 kinderen.
Een klein huisje met één slaapkamer waar ze met z’n allen slapen.
Onze rugtassen werden aan de kids gegeven en een heleboel kleren.
Ook had dit gezin voor een paar kinderen geen matras in het bed.
Die gaan we dinsdagmiddag voor ze kopen.
Ook kregen ze warme dekbedden waar ze erg blij mee waren.
Wat ik erg vond is dat één van de jongens kiespijn had en er niks aan gedaan kon worden hier.
Na nog een gezin bezocht te hebben en een gezin waar we nog niet naar binnen konden omdat mevrouw zich schaamde om dat het vies was, vervolgden we onze weg weer naar het rehabkamp.
Het was een heftig maar ook een mooie middag:
heftig vanwege de schrijnende situaties die we zagen en mooi, omdat we kleding mochten geven en de blijdschap van de kinderen zagen.
Het is fijn om een klein lichtpuntje te mogen zijn en de liefde van God doorgeven en uitstralen.

‘s avonds op het rehab centrum hadden ze een feestmaal voor ons bereid, alles uit de kast gehaald. We hebben heerlijk met z’n allen gegeten. Daarna aan het kampvuur. Lennart met zijn gitaar samen met de mannen van de rehab gitaar gespeeld en God aanbeden. Fantastisch hoe we liederen hebben gevonden die we samen in onze eigen taal kunnen zingen.

Dinsdagmorgen

 

 

Vanmorgen alweer bijzondere dingen meegemaakt. Nadat de bouwploeg in alle vroegte was vertrokken werden Wilma en Aletta door de Rehab-mannen uitgenodigd om mee te gaan met paard en wagen om hout uit het bos te halen. Op zich nog niet zo bijzonder… Ze waren echter nog maar net in het bos toen de Rehabmannen luidkeels begonnen te bidden. Ze gingen met gesloten ogen, halleluja roepend door het bos, en de paarden zochten hun weg. Wauw, wat een belevenis.

Verder is de groep hard aan het werk geweest met de bouw. De groep is goed opgeschoten met de bouw. Morgen kan er worden begonnen met het metselen van de fundering.

De andere groep is naar Novovolynsk geweest. Hier hebben we boodschappen gedaan, 100 kinderbijbels gekocht en matrassen gehaald. Er zijn ook een paar vrouwen naar het weeshuis geweest, wat is opgezet door Leendert en Geertje.Weeshuis: We kwamen binnen bij het weeshuis. We moesten onze schoenen uit doen bij de ingang. We liepen naar de huiskamer, waar de 6 kinderen zaten met een begeleider. Daarna kwam er een begeleider die Engels sprak, van haar kregen we een rondleiding door het weeshuis. Overal was het heel netjes en schoon. Ze hadden een speelkamer, fitness kamer, naaikamer, badkamers (apart voor jongens en meisjes), waskamer en speciale kamer voor zieke kinderen. Meisjes en jongens sliepen apart op kamers. Ze hadden stapelbedden. In het weeshuis was er plek voor 30 kinderen. Toen 1 van de meisjes hoorde dat Saskia Engels lerares was, pakte ze gelijk haar Engels/Oekraïne plaatjes boek, samen gingen ze Engelse woordjes uit het boek lezen. Daarna kwamen we in de keuken en kregen we een kopje thee en koffie. De kokkin was aan het koekjes maken. We gingen aan de tafel zitten. We hebben met de dames gepraat over het weeshuis. Je proefde de warmte en liefdevolle uitstraling bij de mensen. Je proefde de liefde van Jezus in het huis. De jongen die bij ons op het Rehab zit, heeft ook in dit weeshuis gewoond. Ze kenden hem ook nog. Ook hebben we samen met de dames van het weeshuis, voor hen en het weeshuis gebeden. Na het bidden hebben we samen het lied, zoals een hert dat verlangt naar water, gezongen, het was prachtig om dit samen te zingen. Ook hebben we gevraagd of ze nog kleding of iets anders nodig waren, ze zeiden we hebben schooltassen en schoolspullen nodig, wij zeiden die hebben we. We liepen naar de auto en er waren nog precies 6 schooltassen in de auto, heel bijzonder, God voorzag ons! Dus die schooltassen gaven we aan de 6 kinderen. Ze waren er super blij mee. Daar doen we het voor.