Gistermorgen ging rond 3 uur bij de meesten van ons de wekker. Geen moeite echter, zoals gewoonlijk, om er uit te komen: we vertrekken richting Oles’k! 😉
Om 7.15 uur vertrekt ons vliegtuig vanaf vliegveld Weeze richting Lviv in Oekraïne. Zonder problemen komen we, na een vlucht van 1 uur en 50 minuten, aan. Op het vliegveld van Lviv worden onze koffers nog gecontroleerd op inhoud. Eén van onze koffers zit vol met schoenen. Dit roept uiteraard vragen op. Waar komen we vandaan en waar gaan we naar toe? We are from Holland and we go to Oles’k. Eehhhh…..Good luck! Op één of andere manier is de weg naar Oles’k altijd open. 😉
Na een kopje koffie pikken we onze huurauto op en vertrekken richting ons hotel in Novovolynsk. Deze keer volgen we een iets andere route dan we kennen maar deze blijkt wel veel mooier te zijn. Siteseeing Oekraïne. Voor herhaling vatbaar. Bij ons hotel ontmoeten we Andrew die voor ons de incheck doet. Samen we gaan we in een pizzeria een kop koffie drinken en praten bij met Andrew. Omdat we nog geen eten gehad hebben bestellen we er een pizza bij. Heerlijk!
We zoeken Ira op op haar kantoor, die wel even een uurtje tijd voor ons heeft. Om 16 uur heeft ze haar volgende ‘apointment’. Deze winterhulp heeft ze wat minder tijd in haar agenda beschikbaar voor ons vanwege haar gewone werk. Ze heeft voor ons een andere tolk geregeld die met ons mee gaat de dagen dat we naar Oles’k gaan.
We besluiten om nog naar boerderij Adama te gaan om Chris te ontmoeten en de suiker op te halen die we gebruiken voor bij de voedselpakketten. Chris leidt ons de hele boerderij rond. Even bij de varkens kijken en de koeien. De beesten doen het goed. Gaaije en Germon vinden het vooral interssant omdat ze zelf ook in het verleden het boerderijleven van dichtbij hebben meegemaakt. In de aardappelschuur zijn een 7-tal personen bezig de aardappels op te zakken. ‘t Gaat allemaal echt met de hand en niet geautomatiseerd zoal in Nederland. Pure nostalgie voor ons. De boerderij helpt zo een grote groep mensen aan werk. Fijn om te zien dat er zo gezorgd wordt voor elkaar. Ook met Chris drinken we een kop koffie in de kantine van de boerderij en we praten over ‘koetjes en kalfjes’ 😉
Eten doen we ‘s avonds in Novikcafe, het christelijke restaurant van Novovolynsk. We eten onze buik rond en gaan naar ons hotel voor de nacht. Om 21.30 uur gaan op onze kamers de lichten uit en de ‘luikjes’ dicht. Morgen een nieuwe dag!
Vandaag beginnen we de dag gezamenlijk met ontbijt. Alleen dan zonder Germon en Lennart want die hebben zich verslapen. 😉
Na het ontbijt hebben we de spullen, die we mee hadden voor de mensen in Oles’k, in de auto’s gegooid en gingen we samen met Andrew naar de supermarkt om de voedselpakketten op te halen. Deze hadden we eerder al besteld en stonden dus al voor ons klaar.
Vervolgens de tolk opgehaald en op naar Oles’k! Ira kon vandaag niet met ons mee maar gelukkig wou Kasiia met ons mee. Zij is een nichtje van Yuna die bij Ira engelse les volgt.
Aangekomen in Oles’k eerst maar eens een tussenstop gemaakt bij de kerk. Hier waren de mannen van het re-hab hard aan het werk om de ramen winddicht te maken zodat er doorgewerkt kan worden.
Van de kerkzaal was het dak geïsoleerd. Prachtig om hier te staan met het besef dat straks ook hier God groot wordt gemaakt en mensen Hem kunnen leren kennen.
We rijden verder naar het re-hab om hier de voedselpakketten neer te leggen en samen te bidden voor we het dorp verder ingaan. Aangekomen op het re-hab, ervaren we de prachtige sfeer en rust die er altijd is. En uiteraard een mooi weerzien met oude bekenden.
Op het re-hab is ook hard gewerkt de afgelopen tijd. Er is een gebouw geplaatst voor woodprocessing. Dit is een project van Worldpartners om ook de werkgelegenheid te stimuleren.
We drinken een bak koffie met elkaar en kletsen wat bij. Hebben het er over en besluiten een aantal gezinnen te bezoeken en om 16:00 uur met elkaar naar de school te gaan want Yuri geeft elke donderdagmiddag een soort zondagschool.
Als eerste besluiten we naar een gezin te gaan die een eind rijden de weilanden in woont. Een plek lastig te vinden maar gelukkig weet Ria de weg! Na ongeveer 5x gekeerd te zijn en bij een man door de achtertuin te zijn gereden hadden we uiteindelijk de onbegaanbare zandweg gevonden waar we langs moesten. We besluiten naar het volgende gezin te gaan en morgen met paard en wagen hier naar toe te gaan omdat het met de auto niet gaat lukken.
We bezoeken een gezin en praten een poos met de mensen over de problemen die er spelen. De vrouw is regelmatig in tranen tijdens het vertellen. We bieden haar een voedelpakket aan en gaan weer verder. De kinderen rennen achter de bus aan omdat de zondagschool van Yuri bijna begint.
De kinderen druppelen langzaam binnen en zijn enthousiast dat wij er bij zijn. En wij ook uiteraard om de kinderen weer te zien! We gaan zitten in het lokaal en er zijn maarliefst 30 kinderen! Deze kinderen komen elke week weer. We worden welkom geheten en Yuri legt uit wat ze gaan doen vandaag. De kinderen beginnen druk te knutselen en ze zijn prachtig bezig met elkaar.
Aan het eind hebben ze allemaal een hart gemaakt en uiteindelijk werden al deze harten aan ons gegeven. Hier stonden allemaal prachtige teksten op.
Hierna werd een lied gezongen die ons bekend voor kwam van het re-hab en de kerkdiensten. De kinderen zingen vol enthousiastme mee. Er werd een soort zegen uitgesproken en er werd met elkaar gebeden zoals ze dat in Oekraïne gewend zijn: iedereen hardop en tegelijk.
We nemen weer afscheid van de kinderen en rijden terug richting Novovolynsk.
Daar aangekomen zetten we Kasiia bij haar huis af en nodigen Ira uit om samen met ons te eten en bij te praten. Vervolgens naar het hotel en weer lekker slapen. Uiteraard nog even met de blog bezig. Tijdens het schrijven van de blog komt een lied “Darell Evens – let the river flow” voorbij. In de eerste zin zingt hij: Let the poor man say i am rich in Him. Wat zou het prachtig zijn als de arme mensen dat hier zouden kunnen zeggen.
We bidden en geloven dat meer mensen hier jezus mogen leren kennen.
