In het noorden van Oekraïne, nabij de Poolse grens, ligt het “vergeten” dorp Oles’k. Het leven in Oles’k en de omgeving wordt gekenmerkt door bittere armoede, verwaarlozing, alcoholverslaving en uitzichtloosheid. De inwoners hebben geen, of nauwelijks, inkomen. Werk is er niet, vervoer naar de dichtstbijzijnde stad hebben ze niet.
In het gunstigste geval wordt er gegeten van wat er op het land wordt verbouwd. Hier en daar staan huisjes op instorten. Door de overheid wordt niet naar deze mensen omgekeken; sociale voorzieningen zijn er nauwelijks.
Veel kinderen die in Oles’k opgroeien zijn geestelijk en/of lichamelijk (ernstig) verwaarloosd. Zonder ingrijpen van buitenaf zal hen hetzelfde lot treffen als hun voorouders: Een armoedig en aan alcohol verslaafd bestaan, zonder uitzicht of hoop.
