2e blog Winterhulp 2020

By 31 januari 2020Winterhulp 2020

Deze ochtend waren we wél op tijd aan de ontbijttafel: 7.30uur beneden in de eetzaal!

We hebben gisteravond nog even contact gehad met Kasiia en Andrew. Andrew kan wegens omstandigheden niet mee met ons vandaag maar Kasiia vind het zo leuk dat ze graag bereid is weer een dag met ons mee te gaan. Haar school is toch gesloten ivm een epidemie van de waterpokken ofzo dus is ze toch vrij. We pikken haar om 9.00 uur bij haar huis op en gaan nog even langs een winkel om wat brood voor tussen de middag te halen. Het blijkt brood te zijn wat door de bakkerij gemaakt wordt die onder beheer valt van de Kovcheg kerk in Novovolynsk. Altijd goed natuurlijk. Daarna rijden we in één ruk door naar het Rehab in Oles’k. Het laatste stuk vanaf Oles’k zelf naar het Rehab is een zandpad en door de regen en de natte sneeuw van de afgelopen dagen erg modderig en slecht begaanbaar. Deze heenweg lukt het nog om het kamp te bereiken. Na de koffie en een broodje vragen we van Onze Vader in de hemel een zegen over de dag, pakken de benodigde dozen met pakketten in de auto en moeten ook nog even de suiker van Adama in zakjes doen.

Aan de suiker…

Daarna vertrekken we met Yuri achter het stuur richting het dorp. Dat is het plan tenminste maar we komen het terrein van het kamp niet eens af! Na wat geheen-en-weer met de auto kruipt Gaaije achter het stuur maar ook dat mag niet baten. We moeten eruit en duwen gaan. Dat helpt en we komen weer op gang. Yuri neemt het stuur weer over maar halverwege moeten we er nog een keer weer uit om te helpen duwen. De auto begint langzaamaan een andere kleur aan te nemen dan zijn originele! 😉

Onze auto aan het einde van de dag 😉

Eerst bezoeken we een vrouw die nog niet zo lang met haar 13 jaar oude dochter in Oles’k woont. Ze is een echte christenvrouw en blijkt bovendien ook nog een goede vriendin van de oma (Maria) van Dyma te zijn. Het doet ons goed te horen hoe ze getuigt van de woorden van Jezus waarin Hij zegt dat wie een ander kleed, bezoekt of eten geeft omdat hij gelooft in Jezus, hij dat eigenlijk aan Jezus doet.

Goed contact

We gaan blij naar het volgende adres: Dyma en zijn Oma in het naburige dorp Hlynyanka. Baboeska Maria is altijd erg blij wanneer ze Ria ziet en er wordt flink wat afgeknuffeld. 

Baboeska Maria

Ook Dyma is thuis want de school is net uit. Dyma zelf is wat schuchter en terughoudend maar dat veranderd langzaam wanneer Gaaije hem wat foto’s van vrachtauto’s laat zien op zijn telefoon. Als een echte jongen houd Dyma van alles wat een motor heeft of dinosaurus heet. 😉

Dyma

We doen oma Maria de hartelijke groeten van haar vriendin die we daarvóór bezocht hadden en hebben het even over haar en Dyma’s gezondheid. Tijdens de vorige winterhulp lag ze immers in het ziekenhuis van Turiis’k met een longontsteking? Dit jaar gaat alles echter zijn normale gangetje. Top. We beloven nog terug te komen met wat spullen voor haar en Dyma die Ria met haar doorgenomen heeft en nemen afscheid. Ze loopt zoals altijd met ons mee tot aan de auto en doet ons uitgeleide. Dopo-batsinja! Tot ziens!

Dopo-batsinja

We bezoeken hierna ook het gezin met de neefjes van Dyma en de buren daar weer van. Dat is de vrouw die we in juni van het eerste jaar dat we daar waren naar het ziekenhuis gebracht hadden ivm een probleem met haar knie. Bij alle gezinnen maken we een praatje en proberen via Yuri met hulp van Kasiia als tolk achter eventuele noden of behoeften te komen. Ria noteer alles in een noteblok zodat we morgen één en ander op de markt of in een shop kunnen halen. Ook laten we overal een pakket achter waar de meesten een beetje verlegen ‘dankjewel’ voor zeggen. We begrijpen dat hulp ontvangen niet eenvoudig is. Je hoort toch zelf te kunnen zorgen?

In the picture 😉

Na 5 adressen te hebben gehad en de auto leeg is, moeten we eerst weer terug naar het Rehab om een nieuwe lading te halen. De mannen gaan even een uurtje een blokje om in het veld rond het kamp om weer nieuwe energie te vinden. De natuur is mooi en de rust intens. De vrouwen zijn in het huis gebleven. Samen met de mannen van het kamp, onder begeleiding van Yuri op de gitaar, zingen ze wat liedjes om God groot te maken. Wanneer ook de mannen weer binnen komen overleggen we welke gezinnen we nog willen bezoeken. We komen op nog een viertal adressen en vullen de auto met de benodigde spullen. We vertrekken weer met Yuri achter het stuur en deze keer red hij het om zonder problemen het kamp af te komen en het dorp te bereiken. We bezoeken twee gezinnen met een baby. De eerste heet Sofia. Ze ziet er gezond uit maar moet met een pruillipje even wennen aan de onbekende hollandsche kaaskoppen. 😉 

Sofia

Het tweede kindje is Dasha. Dit is het meisje dat we vorig jaar, tijdens de winterhulp, voor het eerst gezien hadden. Afgelopen zomer hoorden we dat het meisje blind zou zijn. Nu is het vermoeden dat er zo’n 70% vermindering van het gezichtsvermogen is. Misschien dat dit in de toekomst nog anders zou kunnen zijn. We bemoedigen beide moeders met positieve woorden en nemen nog wat wensen op in het noteblok van Ria. Er moet nog wat kleding komen voor één van de andere kinderen in het gezin dat nu alleen te kleine kleding heeft. Voor de baby’s is er gelukkig genoeg, o.a. omdat de regering een pakket verstrekt. Net zoiets als in Nederland de ‘blije doos’ maar dan groter.

Dasha

Eén van onze andere twee adressen is de vrouw die zo’n ziek lichaam heeft vanwege uitzaaiingen dat ze haar handen niet kan stil houden. Ze is zo blij met ons bezoek en laat Ria bijna niet meer los. Alle kinderen komen ook even kijken en Ria neemt weer het één en ander op in het grote boek. We hebben morgen op de markt een behoorlijke kar nodig, zo blijkt. 

“Hij laat niet los!”

Voordat we terug gaan naar het kamp, gaan we voor Yuri nog even langs de ‘supermarkt’ in het dorp om wat werkhandschoenen, schroeven en nietjes te halen. Ook halen we ergens in het dorp nog een autoaccu op die daar voor het Rehab wordt opgeladen. Op het kamp wassen we nog even de voorruit van de auto zodat we iets meer zicht hebben in het donker op de terugweg naar Novovolynsk. We brengen Kasiia naar haar afspraak van die avond en rijden door naar het Novikcafe. Daar hebben we afgesproken met onze prachtige vriend Sergeij. We eten samen en hebben goede gesprekken. Soms is het een grote clown maar als het op geloof en geestelijkheid aankomt is hij als geen ander. Morgen gaat hij ons helpen op de markt. We gaan namelijk ook nog wat voorraden inslaan voor het Rehab centrum en hij is uiteraard bekender met de Oekraïense producten dan wij. 

Sergeij en Gaaije

Moe maar voldaan gaan we richting hotel. Nog even een blog schrijven en dan slapen. Zien wat morgen ons brengt. Trusten.

One Comment

  • Henriet Snippe schreef:

    Ontzettend leuk en fijn om berichten van jullie te lezen. Enorm veel bewondering voor jullie! Fantastisch wat jullie voor de naasten doen!!!
    God’s zegen voor deze reis (en de velen die vast nog gaan komen).

Leave a Reply