Vrijdagochtend om 05.00 uur waren we vertrokken vanuit Assen, met z’n vieren; Tjaco Femmy en wij, Gaaije en Ria.
Een bus tot het laatste gaatje gevuld vol met kleren, snoepzakjes, en veel dekbedden en beddengoed voor de mensen die het hard nodig hebben. Iedereen die wat gebracht heeft, nogmaals hartelijk dank!!!
De snoepzakjes hebben we gemaakt voor het weeshuis dat we deze week hopen te bezoeken.
We hebben een hele goede reis gehad, we hebben overnacht in een hotel in Lublin in Polen, en vanmorgen om 08.30 uur zijn we vertrokken richting onze lieve vrienden in Oekraïne, die op ons wachtten.
Doordat er weer wat veranderd was in de regelgeving moesten we een poos wachten bij de grens. De kerk van Liuboml moest een document doorsturen en na anderhalf uur geduldig wachten, mochten we door!
Het voelde voor mij weer als thuiskomen, we gingen snel door naar onze vrienden.
Wat een warm weerzien 😍
Wat waren we blij dat we elkaar
Wat waren we blij dat we elkaar weer konden vasthouden.
We werden verwelkomt met thee/koffie en taart…mmm
Hierna de auto uitgepakt.
Wat waren ze blij met alle spullen.
De auto is leeg, nu hup naar Novovolynsk, 40 voedselpakketen ophalen, als het goed is staan die klaar voor ons.
In de bus hadden we heel wat te praten.
We maakten plannen voor deze week.
De jongens hebben bij de winkel alle pakketen ingeladen, 1 pakket hebben we eruit gehaald.
Tanya vertelde ons dat de man van haar collega Ina een jaar geleden naar het front moest. 4 maand geleden is hij opgepakt door de Russen en zit vast als krijgsgevange. Ze heeft 3 kinderen. Tanya vertelde dat ze een maand lang alleen maar uit het raam gestaart heeft…gehuild, niet gezorgd voor haar gezin.
Toen is Tanya op een morgen naar haar toegegaan, heeft haar een hand gegeven en zei: “Kom, we gaan naar het werk! Zo komt het niet goed, jij moet ook voor je kinderen zorgen.”
Zo is ze er weer een beetje bovenop gekomen.
Wat een verdriet!
Samen bidden Tanya en Ina voor haar man.
Na deze emotionele ontmoeting, zijn we samen gaan eten bij de pizzaria, waar ook onze tolk Ira aanschoof, heerlijk om ook haar weer een dikke knuffel te geven en weer bij te kletsen.
En toen weer terug naar “huis”.
We rolden voldaan onze bedjes in.
