Kinderwerk
Vrijdags was de laatste dag van het kinderprogramma. We wilden afsluiten met een echt feest! Met veel ballonnen, bellenblaas en vlaggetjes kleedden we de boel aan en langzaamaan stroomden de kinderen toe. Uiteindelijk mochten we een feestje bouwen met wel 100 kinderen. Wat een zegen! We begonnen met het schminken van de kids. De kinderen werden hier al lekker enthousiast van. Ondertussen waren Freerk en Gaaije gearriveerd met de skottelbraais en de eerste pannenkoeken werden al gebakken. Na het schminken gingen de kinderen, en wijzelf ook natuurlijk ;), lekker los op onze muziek: Head, shoulders, knees and toes, Sta eens even op als je Jezus liefhebt, Jesus loves me en een Oekraïens lied. De kids zongen en dansten super goed mee! Vervolgens gingen ze één voor één op de Polaroid foto en mochten ze een mooi lijstje eromheen versieren. Onderaan de lijstjes hadden we in het Oekraïens God houdt heel veel van mij geplakt. Wat waren ze trots op hun eigen fotolijstjes! Zelfs sommige moeders wilden ook even op de foto. Hoe leuk! Ondertussen werd er alweer heerlijk gespeeld en wachtten we tot de pannenkoeken klaar waren. Net toen we de tafelkleedjes neer gingen leggen begon het helaas te sputteren. Gelukkig hadden we geleerd flexibel te zijn, dus, hupsakee, de boel verhuisden we in de school, waar we gezellig met de kinderen pannenkoeken gingen eten. Als afscheidscadeau hadden we voor ieder kind een bijbel. Wat een licht en hoop mag dit brengen in de huizen van Oles’k! De zon brak weer door en buiten mochten we als team de kinderen het zegenlied toezingen om vervolgens nog even met z’n allen op de foto te gaan. Wat hadden we weer een prachtige ochtend gehad! We kregen dikke knuffels van de kinderen. Hartverwarmend! Wat zijn we in die vier dagen van ze gaan houden. We mogen terugkijken op een ontzettend gezegende en geslaagde week met de kinderen. De mensen van ons Oles’k team deelden met ons dat we echt een stuk hoop hebben gebracht in dit vergeten dorp. Ouders en de school waren enthousiast en er heeft al een kleine positieve verandering onder de mensen plaatsgevonden door het samenbindende werk met de kinderen van Oles’k en omstreken. Tot volgend jaar, lieve kinderen! Jesus loves you!
Gezinnen bezoeken
Na het kinderwerk splitsen we ons zelf op, de ene helft gaat naar het gezin met 2 meisjes waarvan beide ouders aan de drank zijn en het huisje is echt in vreselijke toestand, we hebben spullen mogen uitdelen en de meisjes vertelde hoe ze genoten hadden van het kinderwerk.
De andere groep was naar het winkeltje in Oles’k gegaan om te zien wat er te halen was voor het eten, dit was wel echt een uitdaging want het was voornamelijk drank en wat spullen maar zoiets als melk en eieren etc, dat was er niet bij.
Samen opweg naar Hlynjanka (het dorpje verder op). We bezorgen het gezin waar het jongetje woont waarvan Miranda op de moeder lijkt (die overleden is). Het was een waardevol bezoek, we hebben oma die voor hem zorgt mooie spullen mogen geven en we ontdekte dat de schoenen die we vorig november gegeven hadden er nog stonden :). Kleren, schooltassen dekbedden werden uitgedeeld, waardevol om te zien hoe ontzettend blij ze er mee zijn.
Hierna bezochten we een oude vrouw die in dit dorp zorgt voor de kinderen waarvan de ouders dronken zijn, ook kwam ze elke dag met een club kids naar het kinderwerk. We werden gelijk allemaal hartelijk uitgenodigd voor de thee en het bleek dat ze altijd in de schuur een gedekte tafel klaar heeft staan voor als het mensen komen. Ook bleek dat ze in haar schuur een plek had gemaakt waar ze een soort happy place heeft gemaakt voor deze verloren schaapjes. We waren echt diep onder de indruk en we hebben haar heel wat dingen uitgedeeld zodat zij weer kan uitdelen (Gezinnen waar wij niet binnen gelaten werden omdat ouders gedronken hadden). Daar kan deze vrouw wel ingang hebben. We ervaarden allemaal de liefde op haar terrein.
We hebben we 2 oma’s een tas met eten en kleren gebracht, t was een vrolijke boel met liedjes en knuffels.
Ziekenhuisbezoek
‘S morgens heb en we een geweldig kinderfeest. Daarna gaan we in groepen uit een. Na een paar matrassen te hebben afgeleverd bij een gezin die het écht nodig had, vertrekken we richting Hylanka: we bezoeken oude mensen. Een gezin wordt bezocht waarvan de oma voor de kinderen zorgt omdat de moeder is vermoord. Dit onder erbarmelijke omstandigheden. We mogen kleding brengen en bovenal Gods liefde. Daarna een gezin bezocht bij een vrouw die eer aan de Heer geeft. We belanden in een tuin, krijgen thee en koekjes aangeboden. Dit is een stukje paradijs op aarde. Deze vrouw geeft een soort van zondagsschool en is een soort hut van oom Tom voor de kinderen hier. Volgende stop is bij een oude mevrouw. Ria zingt en knuffeld.
Volgende adres. Er word aangeklopt, het duurt even voor de deur open gaat. Voor ons staat een oude vrouw met krukken. Blijkt dat ze vandaag gevallen is. Ze hoorde haar voet knakken geeft ze aan. Ria zegt tegen haar dat we met haar naar het ziekenhuis gaan. Uit de groep komt de opmerking om eerst te bidden voor genezing. Dat doen we. Genezing van de voet blijft uit maar er is al wel een stap gezet in de geestelijke wereld. Ira, onze tolk, Ria en ik (Freerk) stappen in de auto en rijden met de vrouw naar het ziekenhuis. Foto wordt gemaakt en gips is noodzakelijk om de voet rust te geven. De arts geeft aan dat het goed is dat we haar gebracht hebben. We mogen haar weer meenemen en rijden met haar richting huis. Wij leggen uit dat we dienen voor God zijn koninkrijk en dat het geen toeval was dat we aan de deur stonden. Zij geeft aan te geloven, maar door de vele opvattingen van hoe te geloven in de Orthedoxe kerk komt ze er nooit meer. Afgestompt en niet in staat haar kinderen in geloof op te voeden.
Ira pakt het op en legt uit dat er nu ook evangelische kerk is. De vrouw reageert buitengewoon fel omdat gedoopte kinderen dan opnieuw worden gedoopt met de geloofsdoop. Ik mag uitleggen dat het om een levende relatie gaat met God en niet in eerste instantie om hoe we gedoopt zijn. Ook spreken we over onderwijs voor de kinderen en nog andere zaken. Ria bid ondertussen en heeft veel bemoedigende woorden voor haar. Echt een gave van haar. De vrouw ontdooid, luistert, komt tot rust in haarzelf. Ria nodigt haar uit om bij de evangelische kerk te komen en haar kinderen naar de zondagsschool te brengen. Ze wil nu graag komen en beloofd 3 keer te zullen komen. Onderweg hadden we een kofferbak vol pizza’s gehaald. We laten haar achter. Ze is thuis, haar kinderen komen naar buiten en ze verwonderen zich over zoveel goedheid. Moeder weet waar het vandaan komt en zal zeker door geven hoe goed God voor ons wil zorgen. In de auto komt haar man aan gewandeld en sluit zich even later half dronken aan. Wij wensen haar sterkte. God stuurde 3 mensen naar haar. Ze kreeg een tolk die weet van de verschillen tussen orthedox en evangelisch. Iemand die als geen ander kan bemoedigen en een chauffeur die uit kan leggen wat levend geloof is en wat religie. Toevallig?? We dienen een geweldige God!!g
Afsluiting bij het kampvuur
Yori kwam even bij ons langs en vroeg aan ons of hij het vuur aan zou doen. Ik dacht, bah, dat is vanavond voor de laatste keer. Toen we na een poosje er allemaal zaten, ging Colä staan en vertelde met tranen in zijn ogen dat hij zo geraakt was door de manier hoe wij met de kinderen omgingen tijdens het kinderwerk. Hij wilde zelf ook heel graag kinderwerker worden en het is zijn verlangen om dit op dezelfde manier doen. Colä is zo’n heerlijke jongen. Hij is de jongste van het stel op de rehab en net een jonge hond :-). Ik gaf hem een dikke knuffel. In de afgelopen week waren we in het weeshuis, de plek waar Colä is opgegroeid. Daar hoore ik dat Colä 1 van de 11 was in een gezin waar papa en mama vaak dronken waren. Hierdoor zijn er 6 van de 11 in het kindertehuis gekomen. Papa en mama leven niet meer. wanneer Colä het te kwaad heeft komt bij mij dat moeder kip gevoel naar boven. Weer terug naar het kampvuur…..André ging staan, hij is de kinderwerker van vorig jaar. Hij vertelde dat de dag voordat wij kwamen, hij aan het bidden was. Hij vroeg aan God of de muggen wel wat minder mochten worden, want op dat moment waren er zoveel muggen en dat zouden wij niet kunnen hendelen. Het was die dag erg warm. Op de dag dat wij aankwamen was het een stuk koeler en daardoor waren die dikke muggen er vanaf die dag tot deze avond niet meer geweest. Amen ….wat een getuigenis!!! Ook vertelde hij dat hij was teruggevallen en daardoor hier weer was. Ook was dit de reden waardoor hij niet mee was naar het kinderwerk. Ik had met hem te doen :-(. Maar weer even een knuffel uitdelen. Voordat ik het wist stond ik op en vertelde ik op mijn halfbakken Engels wat voor geweldige tijd we hier op het rehab hadden gehad. Deze plek is zo’n plek van liefde, vrede, rust en dienstbaarheid. De liefde die er deze week gegroeid is tussen ons en hun.
Als je zoveel liefde ervaart maakt het niet uit dat je moeten plassen boven een gat en mag douchen achter een roze douchegordijn en als je klaar staat en er net nog een paar druppen koud water uit komen.
Na nog meer getuigenissen en waardevolle woorden hebben we samen gedankt. Daarna hebben we gevraagd of de rehabmannen om het vuur wilden gaan staan en zijn wij om hen heen gaan staan. Samen hebben wij toen het zegelied voor hun gezongen. Snik snik.
1 ding is zeker, onze en hun traanbuizen zijn deze week goed doorgespoeld!!
Na de nodige knuffels hebben we onze bedjes opgezocht. Wat weer een bijzondere avond!!! Wat ga ik deze plek missen.
Slavo bohoe!!
