Blog 6 – Donderdag

Kinderwerk donderdag:
Bij het kinderwerk hoort ook altijd een stukje voorbereiding. Vandaag hadden we tijdens het klaarzetten van alle spullen een optreden van ons BiO-worshipbandje met Lennart op gitaar en zang, Pih en Xephi ook zang (Oeks voor Rien en Henry 😜). Genieten!Terwijl de kinderen binnendruppelden en de naamkaartjes haalden bij Melissa en Nathalie mochten we God aanbidden, alle eer aan Hem!Na het zingen en dansen mochten de kids bij hun kleur een knutselwerkje maken, vandaag was dit een hand van klei met een parel in het midden: “Je bent een parel in Gods hand”.Op het moment dat een aantal kids door hadden dat je, vooral wanneer je de klei nat maakte, je handen lekker vies werden, begon er een klein kleigevechtje tussen de jongens van ons groene groepje en Sifra, Sifra is altijd in voor een stoeipartij 😄💪🏻.Nadat de handjes af waren een stuk fruit voor de kids. Ria en Wilma, onze knuffeloma’s, moesten bijna op het fruit gaan liggen om er voor te zorgen dat iedereen een stuk kreeg. Fijn dat ze hier zo van genieten, maar tegelijkertijd ook verdrietig om te zien hoe blij een kind kan worden van een stukje fruit. Dat zijn we toch niet helemaal gewend…Na het stuk fruit nog een dance-battle gehouden, ook de stoere jongens deden mee! Ondertussen nog flink gestoepkrijt op het schoolplein. Was weer ontzettend geslaagd!Afgelopen nacht werden er rake klappen uitgedeeld, het ging echt te keer en hoe wij ook naar een beetje vocht smachtten, dit was meteen heel erg veel in een kort moment. Gelukkig was Henry behoorlijk bij zijn positieven en maakte zich zorgen om de grote tent. Hier zaten dikke waterzakken in die wij er maar even uit hebben gehaald. De volgende ochtend was het moment om de schade op te nemen. Waterzakken, natte kleding en een laagje water in de voortent. Het viel gelukkig mee.
Dan nu de volgende problemen: onze grote vrienden, die we liever zien gaan dan komen. De grote voorraad deet die we hadden meegenomen heeft toch aardig zijn eind geraakt en dan komen de muskito’s bij óns voor een date.De grote hoeveelheden aan bulten en de angst om weer een ongewenst contact te krijgen met zo’n opdringerige date wordt al als normaal gezien. Nog even afzien en dan gaan we weer van het terrein af en mogen we weer naar onze werkplek. Daar zijn die vervelende gasten niet.
Een groepje mensen gaat, nadat we de dag hebben geopend en ons ontbijt hebben gehad, naar de bouwplaats. De laatste loodjes. Het uitgraven van de fundamenten nadert het eind. Nu nog 7 meter en dan is het klaar.Gaaije en Arnold ontfermen zich hier over terwijl Jeroen en Bas verder gaan met het uitgraven van de plaats waar de septietank komt. 3x3x2! Een grote klus van 18m3 grond. De temperatuur bereikt zijn hoogtepunt en iedereen heeft wel behoefte aan wat afkoeling. Om het hoofd koel te houden wordt er putwater over het hoofd gegooid.
Om 11:00 wordt het eind van de graafwerkzaamheden voor de fundering bereikt en gaan we met z’n allen in het gat zitten. Hier kunnen we in de schaduw werken.
Terwijl het kinderwerk wordt afgerond en de kinderen weer naar huis gaan of gebracht worden, wordt de laatste hand nog even aan het gat gelegd voor de ochtend. Dan kunnen we genieten van onze welverdiende rust en afkoelen in de kerk (in aanbouw), genietend van de meegebrachte lunch en het nodige vocht.Hierna gaan we weer uit elkaar. Een groep dat verder gaat met graven, een groep dat met de mannen van de REHAB een tocht zal maken en beleven wat de REHAB mannen anders doen in deze tijd van het jaar. Een groep gaat naar de winkel om boodschappen te doen voor het avondeten om daarna te koken en een groep gaat naar gezinnen toe om kleding uit te delen, schoolartikelen, zeep en tasjes. Ook wordt een tas met eten en huishoudelijk materiaal uitgedeeld.
Wanneer het ongeveer 5 uur in de middag is komen we allemaal terug op het REHAB-centrum. Daar staat ons een heerlijke maaltijd te wachten. Aardappelen, groente en vlees. Echt Hollands dus.

Lennart, Rien en Germon lopen na het werk bij de bouw door de landerijen heen terug naar het Rehab. Lennart heeft zijn gitaar bij zich en ondertussen worden de angsten voor de paarden, die her en der schijnbaar los in het veld staan, weggezongen met teksten als ‘Zo blijf ik stevig staan’ enzo 😋

In het veld worden we niet geplaagd door de moskito’s maar komen onze benen wel diverse malen in aanraking met distels en brandnetels. Het mag de pret niet drukken en vrolijk zingend survivalen we naar het kamp waar we precies rond etenstijd aankomen.

Leave a Reply