Blog 7 – Vrijdag

Omdat het vandaag onze laatste kinderwerkdag is en er een 8-kamp op de planning staat, gaat er niemand naar de bouw maar zijn we met z’n allen op het schoolplein aanwezig. Alles wordt zo goed mogelijk voorbereid en iedereen krijgt voor de gelegenheid een Oekraïnse en Nederlandse vlag op de wangen geschminkt. Ook de armen van Yuri krijgen een speciale behandeling. Zijn 2 tatoeages van vleugels worden even prachtig ingekleurd.

Lennart en band spelen weer de sterren van de hemel tijdens de voorbereiding

De suikerspin-machine wordt alvast uitgeprobeerd.

Vroeg in de ochtend is er een bus vertrokken naar Novovolynsk. Daar is een bakkerij van de kerk. We hebben daar een bestelling geplaatst van 250 broodjes voor de traktatie van vanmiddag die nog opgehaald moest worden.

Er wordt weer dankbaar gebruik gemaakt van de trampoline

Diverse creaties ontstaan met stoepkrijt

Er wordt ook druk geschminkt en na verloop van tijd loopt bijna iedereen rond met wel íets op zijn of haar gezicht

Ook bellen vangen is bij de jongste deelnemers een favoriete bezigheid

Tijdens de 8-kamp is er veel lol en veel chaos om van het ene onderdeel naar het andere te komen. Yuna doet haar best om via de microfoon de kinderen zo veel mogelijk te sturen maar kinderen blijven kinderen

We hebben oa zaklopen, A4-lopen, waterrace en vliegend tapijt.

Aan het eind van de morgen maken we nog een groepsfoto en daarna wordt het tijd om afscheid van elkaar te nemen. Voor sommigen valt dit zwaar. Omdat we nog een aantal dagen in het dorp zijn zullen de kinderen ons hier en daar nog wel zien, maar toch…je raakt aan elkaar gehecht als je met elkaar optrekt.

In de middag gaan we nog weer gezinnen bezoeken. We beginnen bij een gezin waarvan we vermoeden dat ze wel wat ondersteuning gebruiken kunnen. De kinderen hadden we al ontmoet bij het kinderwerk. Ze zijn erg blij met de nieuwe schoolspullen en de kleren die we bij ons hebben.Daarna naar Hilianka, een voedselpakket brengen bij Dima, die met zijn oma en alcoholverslaafde vader woont. Terwijl wij met oma praten pakt Dima het pakket uit en snoept van een lekker stuk chocolade.Nu gaan we naar Halina. Zij is 63 jaar en is als een oma voor de kinderen uit de buurt. Ze vangt hen op als de situatie thuis moeilijk is.We worden ontvangen met een heerlijk kopje thee en veel chocola en koekjes in haar mooie tuin.Halina vertelt dat er een kindje uit de buurt op veel te grote schoenen loopt, dus laten we daar nieuwe kleding en schoenen achter.We rijden terug naar Olesk, en komen langs een huisje waar een oude vrouw langs de weg staat. Na een praatje met onze tolk Andreii, horen we dat zij 93 jaar is. De oudste vrouw van het dorp. We laten een voedselpakket bij haar achter.Het was een fijne middag en leuk om de mensen in Olesk wat beter te leren kennen.Deze avond hebben we geen programma omdat de mensen van het Rehab naar een kerkdienst in de stad gaan. Iemand stelt voor om te gaan zwemmen, dit plan valt goed omdat het erg warm is.Ira weet een mooie plek en we gaan op weg naar Svitiaz, naar het op één na grootste meer in Oekraïne.Het blijkt en heuse badplaats te zijn, compleet met boulevard en strandtentjes.Na een bad in het heerlijk warme water van het meer, en een lekkere koffie bij een strandtent, gaan we fris en voldaan weer terug naar Olesk.

One Comment

  • Luuk en Sita Middelbos schreef:

    Prachtig om jullie zo aan het werk te zien in Olesk.
    Wat geweldig om te weten dat we een God hebben die alles in Zijn hand heeft en houdt, ook in Olesk.
    Dat Hij daar ook verder gaat met Zijn werk!
    We bidden voor alles wat daar gedaan is, dat dat Zijn zegen mag hebben en vruchten mag afwerpen.
    Dat ze naar elkaar gaan omzien, net zoals jullie naar hen hebben omgezien!
    We bidden Gods overvloedige zegen voor dat dorp.
    Dat velen van hun verslaving bevrijd zullen worden en de Heer mogen aannemen als hun Redder en Verlosser.
    Dat er saamhorigheid en vrede zal heersen.
    Wij bidden hen en jullie Gods rijke zegen toe.

    Lieve groet,
    Luuk en Sita

Leave a Reply