Vandaag reden we om 09.15 uur samen met Andrej en Yuna naar de supermarkt om daar voor 30 gezinnen spullen in te slaan.
Een hele rij winkelwagentjes vol met macaroni, boekweit, linzen, suiker, koffie, thee, olie, koekjes, tandpasta, tandenborstels, zeep, shampoo, afwasmiddel en wc papier.
Hiermee gingen we richting Oles’k.
Daar hebben we in het MFC alle spullen uitgestald en pakketten gemaakt.
Na de lunch stopten we 10 pakketten in de bus en daarmee gingen we de hele middag op pad en daarnaast hadden we ook nog speelgoed, uit Nederland meegebracht, bij ons voor de kinderen.
Eerst bezochten we een man van 56 die al enkele jaren verslaafd is aan de drank en die we met veel liefde mochten vertellen over ons werk in Oles’k en een pakket mochten overhandigen.
Ook bezochten we Diana.
Het allereerste kind dat Ria 6 jaar geleden in haar armen sloeg.
Het maakte wederom ontzettend veel indruk op ons hoe dit meisje van 15 samen met haar zusje van 10 en hun verslaafde ouders in een bouwval van een huis wonen.
De tranen springen je gewoon in de ogen als je hun situatie ziet.
Vervolgens naar meerdere vluchtelingen gezinnen die vanuit het oosten van het land naar Oles’k zijn gevlucht aan het begin van de oorlog.
Ze komen uit de omgeving van Bakhmut en Charkov.
Hun huis daar ligt in puin of soms weten ze niet eens hoe de situatie er is.
De regering voorziet in huisvesting en een kleine bijdrage om in hun behoeften te voorzien.
Oma Anja.
Een vrouw van 85 die zo blij was dat (vooral) Ria langskwam, ze hield continue haar hand vast en had hele verhalen, onder andere dat ze 4 maanden geleden overgrootmoeder geworden is.
Ze heeft het kind nog niet kunnen zien, terwijl ze er maar een paar kilometer vandaan woont.
Dus we gaan haar morgen brengen.
Wat vind ze dat ontzettend fijn!
We bezochten nog een vader met drie jonge kinderen, waarvan de moeder vorig jaar aan kanker is overleden.
Voor hen hadden we ook kadootjes meegenomen.
En dan Dima.
Hij woont nu bij z’n oom en tante en 3 neefjes en is daar erg op zijn plek.
Hij was ontzettend blij om Gaaije en Ria te zien en wou graag met ze op de foto.
In Oles’k merken ze niet veel van het oorlogsgeweld, maar iedereen wordt er wel voortdurend mee geconfronteerd, omdat broers, vaders, neven en buurmannen in het leger meevechten.
En iedereen die we spraken kent ook wel iemand uit hun directe omgeving die hierbij om het leven gekomen is.
En hoewel vrouwen niet verplicht in het leger hoeven zijn er daar ook velen van die vrijwillig naar het front gaan.
Ook blijven alle scholen dicht, omdat hun veiligheid niet gegarandeerd kan worden, door gebrek aan schuilkelders.
Zelfs in dit relatief veilige gebied.
Het was een hele intensieve dag.
Woensdag en donderdag gaan we weer families bij langs en dan hopen we af te sluiten met een filmavond voor alle kinderen in het dorp.
Met hamburgers en popcorn!
