Vanochtend vertrokken we samen met Ira, onze vertaalster en goede vriendin, naar Oles’k.
Daar ontmoetten we ook Yuri weer.
Daar ontmoetten we ook Yuri weer.
En met z’n allen gingen we eerst naar het gezin waar we (overgroot)’oma ay ay ay’ beloofd hadden te brengen.
In het huis wonen een oma met haar zoon en schoondochter en 8 kleinkinderen.
Haar zoon is meestal van huis, want hij werkt in Polen.
Voor dit gezin hebben we dozen vol kleding en schoenen meegenomen.
Arjan en ik bleven hier wachten, terwijl de rest oma ay ay ay gingen ophalen bij haar huis.
Dat ging niet zo snel als gehoopt, want er was weer een vastloper waar dit keer zelfs een tractor aan te pas moest komen.
Uiteindelijk werd overgrootoma herenigd met haar familie en kon ze de kleine van 4 maanden voor het eerst bewonderen.
Nu gingen we eerst nog een paar andere families bezoeken.
Onder andere een vrouw met 5 kinderen, wiens man er voor heeft gekozen om in het leger te gaan dienen.
Een onzekere situatie dus, zoals zovele hier.
En we bezochten een klein jongentje die vorig jaar geopereerd is en daarbij een hersenbeschadiging heeft opgelopen.
Er zit nog steeds een tumor in zijn hoofd waaraan hij geopereerd moet worden.
En z’n moeder heeft verder geen familie in de buurt om haar te ondersteunen.
Ook gingen we nog langs bij een oude vrouw van 88 die samen met haar neef in een huis uit 1877 woont.
Het huis heeft niet eens een vloer, maar er ligt gewoon een zeil over de kleigrond.
Ze vond het niet leuk dat we alweer zo snel vertrokken.
Vanavond hebben we in Novovolynsk, na de pizza, nog een hele mooie en bijzondere ontmoeting gehad met Ira, Serge en Tanya.
We hebben afscheid van hen genomen.
Morgen is onze laatste dag in Oles’k en zullen we een filmavond met alle kinderen in het dorp organiseren.
Gelijk daarna willen we aan onze terugreis beginnen.
