6e blog Winterhulp 2020

By 10 februari 2020Winterhulp 2020

Onze vorige blog eindigt in de middag van dinsdag 4 februari. Gaaije, Ria en Lennart zijn met Yuri op pad gegaan om in ‘a nearby town’ wat inkopen te doen. Germon blijft op het kamp achter om zich bezig te houden met de blog. Wanneer dat klaar is maar eens rustig buiten kijken.In de buitenkeuken is één van de mannen, in een grote pan, aardappelen aan het koken.

Kartóppla in de pan

Op het veld, vlak vóór het Rehab, lopen de geiten druk te grazen van de resten die er nog staan. Omdat het er zó stil is, kun je van een meter of dertig afstand hun gesmak goed horen. Wanneer ik terug loop richting het kamp, hollen de geiten voor mij uit. Als ik ze even later terug zie, zijn een aantal van hen druk bezig met hun tong de laatste restjes kool uit de glazen potten, die naast de buitenkeuken liggen, te halen.

De kool ín de geit!

De mannen van het kamp hebben, vlak voordat in juni 2018 de eerste groep kwam bivakeren, een aantal hekken geplaatst op het kamp om de varkens bij de tenten vandaan te kunnen houden. Ook hebben ze toen, met hout, een tweetal teksten opgehangen tussen de bomen. Op de één staat de naam van de kerk waaronder het kamp valt: Ковчег. Dit spreek je uit als Kovtjech en betekend Ark. Op de andere staat Бог є любов. Ongeveer uit te spreken als: Bog ljé Lubov. God is liefde. Op deze bijzondere plek is dat, zelfs na diverse bezoeken, niet moeilijk voor te stellen. En elke keer weer te voelen.

God is liefde.

Als ik rond kijk op het kamp valt mijn oog op de enige struik in de omgeving die kleur vertoont. Volgens mij zijn het de katjes van een hazelaar. De rest is allemaal nog kaal.

De hazelaar

Rond een uur of drie in de middag komen de anderen, na een geslaagde middag, weer terug op het kamp. Ook de jongens die met de kerk aan het werk waren arriveren weer op het kamp. Onze laatste dag hier in Oles’k zit er op. Omdat we onze auto nog schoon moeten maken willen we op tijd vertrekken naar Novovolynsk. Door samen te bidden willen we dan ook de week afsluiten met de mannen hier. Onder het zingen én spelen van het lied ‘Adonai’ spreekt Sergeij een gebed uit en loopt ons allemaal bij langs om ons, hoofd voor hoofd, te zegenen. Hier en daar wordt een traantje weggepinkt. Het blijft een mooie plaats met mooie mensen die lastig achter te laten zijn. We groeten iedereen en vertrekken. Tot ziens in juni!

Gezegend

Vlakbij Novovolynsk wassen we gezamelijk de auto en zuigen de binnenkant mooi schoon. Tip top in orde. Waarschijnlijk krijgen we morgen, bij inlevering op het vliegveld, geld toe 😉

Als nieuw.

Door naar ons galgenmaal hier. Ira gaat uiteraard nog één laatste keer met ons mee. Bij Novikcafe hoeven we al bijna niet meer te zeggen wat we eten willen. 😉 Als de avond voorbij is en we deur uit lopen, komt er een vrouw naar ons toe terwijl ze wijst op iets in de verte. Als we goed kijken zien we aan de overkant iemand naast een bankje op de grond liggen. Even denken we dat het een dode is maar het blijkt een dronkaard te zijn. Niet dat er veel leven in de man zit, maar toch: hij ademt. Met zijn gezicht ligt hij in een plas water. We proberen hem aan te spreken terwijl Ira een ambulance belt. Er is echter weinig beweging in de man te krijgen. Wat zullen we doen? Zullen we hem op het bankje leggen? Maar als hij rechtop zit kan hij eventueel stikken in zijn eigen braaksel. Besluiteloos staan we om de man heen. Dan komt er een andere man aan lopen die engels blijkt te spreken. Hij is niet echt onder de indruk van de situatie en neemt gelijk het voortouw. We moeten de dronkaard maar even samen op het bankje zetten. Nee, niet liggen: gewoon rechtop. Zo gezegd, zo gedaan. Ira belt intussen de ambulance weer af. Volgens de engels sprekende man heeft het sowieso geen zin om op een ambulance te wachten hier. Je pizza wordt hier sneller bezorgd dan dat de ambulance voor komt rijden. 😉 Ondertussen komt er nog een drinkebroer langs die zich ook even met de situatie wenst te bemoeien. Mooi zootje zo. Na nog wat geheenenweer besluiten we de boel te laten zoals het is en te vertrekken. Ira wordt thuis gebracht en wij gaan naar het hotel. Slapen. Het wordt een brakke nacht.

De volgende dag om 6 uur op en om 6.30 vertrekken naar Lviv. Rond negen uur zijn we bij het vliegveld. De auto wordt ingeleverd en we checken onze koffers in. Nog even tijd voor een kopje koffie en dan door de douane naar de gate. Wanneer we in het vliegtuig zitten, worden vanwege de vorst, de vleugels nog even ijsvrij gemaakt en een half uur later (11.10) dan gepland vertrekt de vlucht naar Weeze (D). Zonder noemenswaardigheden komen we 2 uur later in Duitsland aan. Wegens het uur tijdverschil is het hier nu 12.10. Koffers ophalen en dóór naar de auto. Onderweg nog ergens een bezoek aan de McDonalds en dan komen we veilig thuis. Het was een goede week. Наш Бог великий! Nas Bog vielieki! Onze God is groot!

Leave a Reply