5e blog Winterhulp 2020

By 4 februari 2020Winterhulp 2020

Het is nu dinsdagmorgen en we beginnen aan onze laatste dag hier. Onderweg naar Oles’k en op het kamp de gebeurtenissen van gisteren maar even neer pennen want daar was gisteravond geen tijd meer voor. We waren om 23.45 terug in het hotel.

Uiteraard begint onze dag weer op het kamp in Oles’k. Ira is vandaag ook weer met ons mee. We houden van haar want ze kent ons inmiddels goed en heeft aan een half woord genoeg. Ook kent ze de situatie en de mensen in het dorp inmiddels net zo goed als wij. Waarschijnlijk beter omdat er voor ons altijd nog een vertaalslag tussen zit. De mensen in het dorp kennen haar ook en durven vrijmoedig te antwoorden.

Ira met de kleinste

Sergeij heeft drie honingraten boven de kachel staan. Waarschijnlijk zitten hier een aantal larven in voor komend jaar. We laten hem ook wat van de plannen zien voor het MFC. Op ons broodje voor de lunch komt eigengemaakte aardbeienjam. Er wordt ons even voorgedaan hoeveel er op een broodje hoort in Oekraïne. Er zit zoveel suiker in dat je tanden er van knappen in je mond! 

Suiker op je broodje

Lennart en Yuri zijn ondertussen druk op de gitaar. Yuri is leergierig en krijgt van Lennart allerlei tips. Er worden diverse akkoorden op papier gezet en ik denk dat we in juni het resultaat zullen horen.

🎶 Gitaarmuziek 🎶

Deze dag moeten we nog weer wat gezinnen opnieuw bij langs om kleding en schoenen die we zaterdag op de markt hebben gekocht, langs te brengen. Zo bezoeken we het samengestelde gezin weer op. Voor dit gezin hebben Gaaije en Ria tijdens hun bezoek in oktober een keuken aangeschaft. Het blokje wordt goed gebruikt. 

Het keukenblokje

Ria gaat met Ira naar binnen om de schoenen en kleding onder de juiste kinderen te verdelen. Vader zit in het kamertje naast waar wij zijn, stiekem het huiswerk van zijn kinderen te maken. 😜 

Betrapt, papa!

De mannen gaan buiten op zoek naar een gelegenheid om de auto te wassen. In het vijvertje naast het huis hangt een pomp die op dit moment de boel rond pompt. Aan het hek hangt een slang met een spuit. We kunnen de kraan alleen niet vinden. Een overbuurman met een Russische bontmuts op, komt aanlopen. Er worden wat onverstaanbare klanken gemompeld en wij wijzen op de smerige auto en de slang. Hij weet water uit de spuit te krijgen en samen wassen we de auto. 5 minuten later is hij weer als nieuw! 😉

ZGAN

Wanneer we vertrekken worden we, zolang wij in zicht zijn, nagewuifd door de oma en de moeder in het gezin. Ook de vriendin van Dyma’s oma wordt nog weer opgezocht om wat af te leveren voor haar en haar dochter. Ze vertelt ons dat, terwijl Ria naast haar zat tijdens onze vorige bezoek een aantal dagen geleden, het voelde alsof Jezus naast haar zat! Wat fijn om te mogen horen dat mensen in ons Jezus zien.

Jezus zien

In Hlynyanka gaan we langs de zingende oma om een pakket te bezorgen en even te luisteren naar haar ‘gezang’. Volgens Ira zijn niet al haar liedjes ‘voor onder de kerstboom’.

Dyma en zijn oma krijgen ook nog weer een bezoek. Dyma krijgt nieuwe schoenen en nieuwe kleren. Hij loopt namelijk in kleding rond die een hoge waterstand verwacht. 😄 Alles wat hij krijgt wordt keurig naar de andere kamer gebracht. Het is een nette jongen. 

De juiste maat

De vader van Dyma is buiten bezig met een kettingzaag en gaat wat hout zagen samen met een vriend. Hij staat te schudden op zijn benen dus het lijkt ons niet zo’n goed idee, maar ja, houd ze maar eens tegen. 

… Wiede wiede wagen.

Ook een andere oude vrouw in het dorp Hlynyanka krijgt een bezoek van ons. We noemen haar ‘Oma Ai,ai,ai’ omdat ze dat elke keer zegt sinds ons eerste bezoek aan haar zo’n 3 jaar geleden. Ze is een lieve vrouw die altijd duidelijk geëmotioneerd is. We spreken met haar over haar gezondheid en over haar kinderen. Deze vrouw is de moeder van de oma uit het samengestelde gezin!  Dussss….😇 

Oma Ai

Het blijkt wel dat ze regelmatig contact heeft met haar dochter want ze is al op de hoogte van ons bezoek daar en zag al uit naar ons bezoek aan haar. We spreken met haar ook over ons geloof in God en hoe we weten dat Hij voor ons en haar en haar gezin zorgt. Ze put duidelijk ook kracht uit haar geloof in God en Jezus. Het helpt ons om nog beter te weten dat we naast elkaar staan en uit de zelfde Bron leven. Tijdens ons hele gesprek met haar, die ongeveer een kwartier duurt, houden zij en Ria elkaars hand vast. 😍

Wij zijn veilig in Zijn hand

In het zelfde dorp gaan wij ook nog weer even langs bij de neefjes van Dyma. Nazar zit aan de keukentafel huiswerk te maken met hulp van zijn moeder. 17-7=10, 16-6=10 etc. Goed bezig jongen. Ook voor dit gezin hebben we zaterdag één en ander gekocht op de markt in Novovolynsk. We laten het achter en beloven elkaar in juni weer te zien.

Dag boefje! 🥰

Nog even langs de baby Dasha, de kleine met de oogproblemen. Omdat haar tandjes doorkomen en ze daar veel pijn aan heeft, hebben wij Dental geregeld. Een soort zalf dat op het tandvlees aangebracht kan worden en de pijn verzacht. Vaders zit achter het huis, in de boom, met een kettingzaag. Moeders heeft, binnen, de kleine op de arm en de tv hard aanstaan. Schijnbaar om de kleine af te leiden. Ze is blij met de zalf. Ze vertelt ons dat Dasha al bijna begint te lopen. De kleine wordt voor ons op de grond gezet, en inderdaad weet ze zich langs het bed te verplaatsen. We denken dat ze nu zo’n jaar en 2 maand oud is. Ik laat de moeder nog even een foto zien van Dasha in februari vorig jaar. Ze is zo trots als een pauw. Vader is trots op andere dingen want hij troont ons mee naar een schuurtje waar zijn paard in staat. Tja, verschil moet er zijn.

Onderweg naar de zondagsschool 😜

Eerst maar weer terug naar het kamp. Onderweg steken er nog een paar zelfmoordkippen over. Tja, zoveel auto’s komen er ook niet langs op een dag! 

Voor de soep

We laten Yuri achter op het kamp en gaan op tijd terug richting Novovolynsk. Vanavond hebben we namelijk nog een afspraak bij Andrew en Yuna om over het project te spreken. Onderweg door het dorp laten we nog wat kleding achter bij twee gezinnen waar we toch voor de deur langs komen en in de stad Volodymyr-Volynskyi drinken we een kop koffie met een paar heerlijke stukken taart. Ira wordt weer voor haar deur afgeleverd en ondertussen appen we met Andrew over het eten. Wij zorgen voor de pizza en hij regelt het drinken. Om een uur of 7 bestormen we het appartement van Andrew en Yuna. Zij zijn in december opnieuw ouders geworden, van een wolk van een zoon: Albert. Uit Nederland hebben we wat presentjes mee gebracht voor hem en Annabel. Het kado voor Albert valt uiteraard ook goed in de smaak bij Annabel en de slimmerik ziet op de zijkant van de doos staan dat ook meisjes hiermee kunnen spelen! 😎 Tja, vooruit dan maar. Wij hebben vragen voor hen en zij voor ons. Met het vertalen erbij duurt de avond best lang maar we komen er prima uit. Er zijn goede ideeën voor de toekomst. Met gezamenlijk gebed sluiten wij de avond bij hen af.

Onze laatste dag hier bestaat niet meer uit bezoeken van gezinnen. We moeten nog langs een shop in Liuboml voor brandstof en zaagbladen voor de zaagmachine van het kamp. Het verwerken van hout is een bron van inkomsten voor het kamp en ook voor ons project wordt de zaag ingezet. In overleg met Yuri willen we nog een afsluitbare kast regelen voor de spullen van de zondagsschool. Sergeij komt nog aan met een kapotte binnenband, een V-snaar en een lager. Genoeg te doen dus in Liuboml. 

Sergeij meld dat het voor hem tijd is om aan het werk te gaan ergens in het dorp. Hij spreekt naar ons uit dat wij en de mensen uit de Ark in Assen een zegen voor hen zijn en dat hij ons graag weer ziet in juni. We bidden samen en de tranen lopen ons over de wangen. Wat zijn we inmiddels gehecht aan deze oprechte mannen. ‘Waarlijk, de HERE is aan deze plaats…’ (Uit Genesis 28:16)

Sergeij noteert nog wat namen in zijn gebedenboekje en vertrekt. Gaaije en Ria gaan met Lennart en Yuri de boodschappen doen. Ik blijf lekker achter op het kamp om tijd in de blog te steken. Heerlijk in alle rust. De zorgende hand (één van de mannen van het kamp) loopt ondertussen om mij heen om de vloer te vegen, de tafel schoon te maken en koffiekopjes op te ruimen. Met handen en voeten praten we wat en ik krijg nog een kop thee aangeboden. In de buitenkeuken is één van de mannen, in een grote pan, aardappelen aan het koken. De rest van de heren is op toernee. Een deel is in het dorp aan het werk in het nieuwe kerkgebouw.

Kartóppla in de pan

Leave a Reply