Hoewel we een beetje mochten uitslapen, waren er al veel vroeg op de been, druk aan het inpakken en opruimen. Nadat we hebben ontbeten even met zijn allen handen uit de mouwen. Het kamp waar we de afgelopen week hebben geleefd (hoewel het voor mij voelt als weken) word afgebroken, tenten ingepakt, alles opgeruimd.
Wat fijn dat we de grote tent mogen laten staan, die word door de mannen van het Rehab afgebroken. Nog een laatste keer naar onze prachtige wc, laatste check of we alles hebben en dan is het afscheid nemen. Gister avond hebben we al afscheid moeten nemen van Sergei, die deze ochtend al vroeg is vertrokken. Nu nemen we afscheid van de mannen die er nog zijn. Wat hebben we van elkaars aanwezigheid genoten, één grote familie door God met elkaar verbonden. Een moeilijk afscheid is een mooi afscheid, want dat betekend dat je wat voor elkaar bent gaan betekenen. Dat je een band met elkaar hebt opgebouwd. Dat vind ik mooi. Na uitgezwaaid te zijn op het rehab stoppen we nog bij de kerk, waar Yurij met een aantal mannen vanmorgen naar is vertrokken voor de zondagschool. Bij de kerk mogen we elkaar nog treffen en ook afscheid van hen nemen. Hier en daar vallen voor de tweede keer wat traantjes, zoals ik al zei, je bouwt wat op met elkaar. Maar we spreken af dat we contact houden en dat we elkaar weer zien, dat is toch te gek. Dank Jezus voor deze mooie mensen!
Na een boodschapje in Lubommel nu echt onderweg, richting de grens. Altijd spannend hoe dat gaat verlopen. Het oogt rustig en komen Oekraïne spoedig uit, maar bij de Poolse kant vraagt het ons een hoop geduld. Ongeveer 3 uur wachten terwijl er maar 10 auto’s voor ons staan. Alles op zijn tijd . De grens eenmaal over kunnen we gas erop zetten. De gitaar word erbij gepakt en we prijzen onze Koning terwijl we richting huis rijden.
Even eten bij de McDonalds en we gaan richting de nacht. We zijn moe, het is lastig om lange stukken te rijden dus er word veel gewisseld. Behalve Pih dan, die de vaart er flink in heeft zitten en de halve nacht door rijd. Opwekking aan en gaan met die banaan. De auto word ook nog even schoongemaakt, van alle gemakken voorzien.
We mogen ook nog genieten van genoemde lichtwolken, prachtig gezicht! Maakt dat we de hele nacht niet in het pikkedonker hoeven te rijden, God zorgt!
Richting de ochtend word iedereen langzaam wakker, of vallen juist eindelijk in slaap. De reis gaat snel, volgens planning gaan we toch een stuk eerder thuis zijn dan verwacht.
We stoppen voor een snel ontbijt en rijden dan weer verder. Na de laatste stop word de gitaar er nog even bij gepakt en rijden we al zingend naar Assen!
We stoppen vlak voor Assen nog één keer om met elkaar af te sluiten. We danken God voor alles wat hij gedaan heeft, wat een zegeningen hebben we mogen ontvangen en wat zijn we dankbaar dat we ons dienstbaar konden opstellen om te werken in Gods koninkrijk!
Ontvangen worden we door mensen die ons dierbaar zijn en ons op staan te wachten.
Er worden dikke knuffels uitgedeeld, maar al snel gaan de handen uit de mouwen. Spullen worden uitgepakt en de stofzuiger en een sopje gaan door de busjes. Met zijn allen nog even handen uit de mouwen. Als alles schoon is gaat een ieder zijn eigen weg weer, maar toch met elkaar verbonden door dat we een week zo mochten optrekken met elkaar en mochten staan in de naam van onze koning Jezus! Alle eer en glorie aan Hem, die was, die is en die komen zal!
