We zijn aangekomen!
Gistermiddag rond 13:00 uur zijn we aangekomen na een reis van 27 uur (4 uur bij de grens gewacht). We zijn heel open ontvangen op het Rehab- centrum. Hier hebben we kennis gemaakt en alle tenten opgebouwd. Vervolgens samen gegeten. Na het eten hebben we God groot gemaakt met gitaren, cajon en zowel Engels als Oekraïense nummers. Nu lekker met elkaar bij het kampvuur en genieten van de lange reis. Morgenochtend vroeg op om naar de kerk te gaan.
Zondagochtend
We rollen onze tenten uit, genieten van de zelfgemaakte wc. Na een lekker ontbijtje vertrekken we richting Oles’k om naar de kerk te gaan. Bij het zien van Oles’k omschrijven sommigen dat het voelt als een oud openluchtmuseum. Sommige plekken zijn erg schrijnend om te zien.
Aangekomen in de kerk mogen we aanschuiven in een klein kamertje als het ware. De leider van het rehab leidt de dienst samen met Andrii. Andrii begint de dienst emotioneel en geeft aan dat dit een historisch moment is voor hun. Er zat een oude vrouw in de kerk en ze vertelde dat ze haar hele leven had gebeden voor hoop in Oles’k en nu dit gebeurt geeft ze aan dat het nu genoeg is en ze klaar is om naar de hemel te gaan. Andrii geeft aan dat ze een lange tijd beproevingen hebben moeten doorstaan om door te gaan met Gods woord maar dat ze diep van binnen wisten dat God een plan zou hebben voor Oles’k, en nu staan we hier samen, klaar voor een groot avontuur met God; een plek van hoop. Ook vertelde hij dat het niet toevallig was dat onze kerken beiden de Ark heten, een plek van hoop.
Er volgen getuigenissen van mannen uit het rehab die ons diep raken, ze hebben zich zo bekeerd en gaan er voor om voor God te leven.
Toen waren wij aan de beurt om ons verhaal te doen en Gaaije en Ria vertellen wat ons hier gebracht heeft, weer een zeer emotioneel moment wat ons allemaal diep raakt.
De leider van het rehab geeft een mooie preek waarin hij zei dat we elkaar nodig hebben; hij geeft echt mee wat discipelschap inhoudt. Waardevolle woorden!
Aan het einde van de dienst gaan we naar buiten en bidden we elk in onze eigen taal (hun gewoonte is allemaal tegelijk te bidden) om Gods zegen te vragen over het hele dorp en het project.
Daarna zingen wij voor hun een lied die ons raakt: ‘For the one’. Erg bijzonder! Daarna stelt Andri voor om af te sluiten met het Onze Vader. We gaan op het fundament van de nieuwe kerk staan en we hebben precies genoeg mensen om hand in hand de ketting te sluiten, geweldig! De zon breekt door, God is er bij!
Vervolgens hebben we in het dorp een buggy gebracht voor het gehandicapte jongetje. Een klein groepje is naar binnen gegaan en heeft verteld dat we met een grotere groep zijn en of ze buiten wilden komen. Dit was geen probleem. Eenmaal buiten hebben we de buggy aan haar gegeven, het jongetje vond het fantastisch! Grote lach op zijn gezicht, moeder ook erg blij, beetje beduusd was ze er van. Jongetje in de buggy, rijden vond hij super! Grote lach op zijn gezicht. Moeder vertelde dat het stukken beter met het jongetje ging, vol trots had ze binnen al laten zien dat hij een paar stappen kon zetten en woordjes kon zeggen. Ze zette hem achter de buggy zodat hij die kon vasthouden en kon lopen, ging super goed! Het mooie is dat er sinds Gaaije, Ria, Ronald en Miranda zijn geweest hij is meegenomen in gebed. In november kon hij niets anders dan op bed zitten. Om nu dan te zien hoe veel beter het met hem gaat is prachtig, God is zo goed!
‘s Middags de voorbereidingen voor het kinderwerk gehad en bijgekomen van alles indrukken en de bijzondere ochtend.
Vanavond gaan we met elkaar naar de jeugddienst in de grotere stad. Morgen gaan we met alle activeiten beginnen. (Bouw, kinderwerk en specifieke zorg). We zien er naar uit wat God nog meer gaat doen.
Helaas kunnen we niet elke dag een update sturen. Dinsdagavond hebben we sowieso een update want dan hebben we even internet.
