Blog 6 reis augustus 2021

Als ik deze blog schrijf zitten we in de auto op weg naar huis. De laatste anderhalve dag is snel gegaan. Gistermorgen onderweg naar Olesk hebben we voor de zondagsschool voor aanstaande zondag drinken en worstjes gehaald. Elke maand wordt er één zondag een bijeenkomst op het Rehab georganiseerd. Mensen van de kerk van Luts hebben een mooi programma voor de kinderen en komen één keer per maand. Deze keer zorgen wij voor de inwendige mens. Zo zetten we samen de schouders eronder.
Aangekomen op het Rehab besluiten we om met paard en wagen naar Hlynyanka te rijden ( Hlynyanka is een dorpje wat naast Olesk ligt en wat we altijd bezoeken. Door de bossen gaan we met paard en wagen, een prachtige rit.

Onderweg komen we best veel mensen tegen die paddenstoelen zoeken in het bos, deze worden verkocht om zo de extra kosten voor bv schoolspullen een beetje te kunnen dragen. Na een half uurtje komen we in het dorp. We rijden naar een bekend adres, hier woont een gezin met 2 jongens, boefjes zijn het! Ik zit op het bankje bij het hek en al snel komt één van die boefjes bij mij zitten en wil donderjagen, ik pak hem bij de neus en hij heeft de grootste lol.

Na de beide jongens een kleinigheidje te hebben gegeven gaan we naar Oma kip. Als we daar aankomen blijkt ze te zijn verhuisd naar het huisje welke ook op het erf staat. De kinderen wonen nu in het grotere huis.

Oma kip is blij ons te zien en heeft veel verhalen. Kinderen waar het niet goed mee gaat neemt zij onder haar hoede vandaar de naam “oma kip” ze verteld dat het niet altijd gemakkelijk is maar ze doet wat ze kan. Bij het afscheid moeten we beloven om terug te komen.
Sacha heeft de kar al gedraaid en we rijden verder, als blijkt dat hij de richting van het Rehab inslaat roep Ria dat we nog naar oma Aiaiai moeten, Sacha keert de wagen en we rijden opnieuw het dorp in.
We stoppen bij haar huisje en Ria loopt al joehoe roepend naar de achterdeur en gaat naar binnen. Oma ligt op bed en schrikt dat er iemand naar binnen komt. Als ze Ria ziet gaat ze rechtop zitten en roept het uit van blijdschap. Aiaiai dat jullie hier zijn! Ria gaat bij haar op bed zitten en samen praten ze honderd uit, ieder in haar eigen taal en toch vind oma het prachtig.

Oma zegt dat het veel te lang heeft geduurd dat wij kwamen. Elke dag kijkt ze naar de foto welke wij haar bij een eerder bezoek hebben gegeven. Als wij de kamer inkijken dan staat deze inderdaad op de tafel zodat ze hem kan zien. Ze is ondertussen 83 jaar en hoopt dat ze er nog is als wij weerkomen, zo zegt ze.
We mogen voor haar bidden en Ira vertaald dit. Prachtig om zo de ouderen in dit dorp te kunnen bezoeken.

Als we weggaan loopt ze met ons mee en zwaait net zo lang tot we als een stipje aan de horizon zijn.

Na dit bijzondere bezoek gaan we richting het Rehab en houden elkaar even goed vast. Wat is het bijzonder dat we dit werkt mogen doen…..