УВАГА! Ми не рекомендуємо використовувати автоматичний онлайн переклад з голландської на українську тому, що він спотворює текст оригіналу.
Наша ціль – допомогти людям в Олеську. Ми не хочемо бути грубими, або виражати щось негативне. Причина того, що ми ведемо цей блог – це інформувати людей, яким цікаво те, що ми робимо під час подорожі.
Просимо вибачення, якщо ми образили когось.
Дякуємо за розуміння, команда “Believe in Oles’k”!
–
Na het hele verhaal van dinsdag over ons bezoek aan het jongetje, voor de filmopnames, hebben we besloten om, als getuigenis voor de familie, de oma op te zoeken in het ziekenhuis en eventueel de ziekenhuiskosten te betalen. Woensdagochtend vertrekken we dan ook iets vroeger dan normaal richting Liuboml. Een plaatsje dat iets verder weg ligt dan Oles’k maar wel in dezelfde richting. Onderweg probeert Andrii nog contact op te nemen met de oma en ontdekt dat ze niet in Liuboml maar in Turiis’k in het ziekenhuis ligt. Even echt een andere route maar we besluiten door te zetten. In de plaats aangekomen stellen we op een markt een fruitmand samen en kopen ook wat water. Het blijkt namelijk dat als je hier in het ziekenhuis ligt, je nog steeds alles zelf moet kopen. Wat hebben wij dan niets te klagen in Nederland. Wanneer we in het ziekenhuis zijn aangekomen blijkt ook de man daar te zijn bij wie het jongetje in huis is. Hij is op bezoek bij zijn zieke moeder en is echt niet blij om ons te zien. Grimmig en mopperend loopt hij rond maar wordt door een vinnige zuster en Andrii op z’n plaats gezet. Hier in het ziekenhuis heeft hij gelukkig geen rechten. Miranda, Ira en Harmjan gaan naar oma toe en wij blijven op de gang achter. De man discuseerd af en toe met Andrii en eigenlijk gaat het weer om hetzelfde als de dag ervoor: christenen zoals wij is voor hen als Orthodoxe gelovigen een probleem. Ze zijn bang dat we komen om hen te veranderen. Andrii gaat niet echt in discussie maar blijft wel standvastig. Ondertussen is oma erg blij om ons te zien en ze houdt Miranda’s handen stijf vast. We geven haar het geld voor haar verblijf hier en Robert haalt nog even de foto op die we aan Dyma wilden geven waarop Miranda en Dyma samen staan. De man onderneemt nog een laatste poging om ons tegen te houden. Maar oma praat op hem in en uiteindelijk zakt zijn boosheid en biedt hij zelfs Miranda zijn excuses aan. God overwint! In het ziekenhuis mag eigenlijk niet gefilmd worden. Wanneer men ontdekt dat we dat toch doen moeten we vertrekken maar gelukkig heeft Harmjan genoeg ‘gezien’ 😉
Via Kovel nemen we de hoofdweg naar Liuboml en van daar naar Oles’k waar wij na een rit van een uur rond 12 uur aankomen. We pikken Yurij op die langs de weg vanuit het Rehab-kamp aan komt lopen en bezoeken een aantal gezinnen. Zo bezoeken we een gezin met twee meisjes waar we in het verleden al vaker zijn geweest. Sinds ons bezoek afgelopen zomer heeft de vader weer verbetering aan het huisje aangebracht. De moeder toont voor het eerst ook betrokkenheid. De meisjes vinden de video die we laten zien van afgelopen zomer erg mooi en zoeken uiteraard zichzelf op in het filmpje.
We bezoeken een oude vrouw van ergens in de tachtig die lachend verteld dat ze nog steeds wodka drinkt. Ze zingt voor ons en is een lollige ‘moeke’. Het is natuurlijk schrijnend dat ze veel drinkt en daardoor zo doet 🙄 maar ze brengt uiteraard ook een lach op ons gezicht 😂. We worden onder andere uitgehoord wie van ons nog vrijgezel is… 😎
We gaan vandaag ook nog weer bij ‘oma kip’ langs. Ze heet eigenlijk Halliena. We zullen proberen vanaf nu ook haar naam te gebruiken in onze blogs. We geven ook haar wat geld zodat ze haar medicatie tegen bronchitis kan betalen en op en neer kan reizen naar het ziekenhuis. Naast haar in bed ligt nog een meisje, Alliena, ziek te zijn. Het meisje heeft een soort drankje voorgeschreven gekregen van de arts wat naar ons idee meer een energiedrank is dan een medicijn. Ze blijkt hiervoor ongeveer € 40,- voor te moeten betalen! Wat leven wijzelf eigenlijk in een goed land met al onze verzekeringen en vergoedingen.
Bij het volgende gezin is de vrouw des huizes erg ziek. Ze heeft kanker en kan haar armen niet stil houden. Ze moet naar Novovolynsk voor een aantal tests maar hebben moeite om vervoer te vinden. Andrii, die de familie al een aantal jaren kent, komt met wat ideeën en we laten weer wat geld achter zodat ze de brandstof kunnen betalen voor de auto die ze in het dorp kunnen lenen.
Afgelopen jaar is er in een huisje verderop brand geweest en een deel van het dak is daardoor verwoest. Met hulp van de mensen van het Rehab is er een nieuwe kap geplaatst. Dit ziet er prima uit. Wanneer we binnen zijn komt een buurvrouw op een drafje aangelopen om te zien wat er aan de hand is. Andrii legt uit waarvoor we komen. Gelukkig is het bij een aantal mensen wel gebruikelijk om naar elkaar om te zien.
Eén van onze laatste adressen is een vrouw alleen die blij is dat er mensen langs komen en naar haar omzien. Bij alles wat ze vertelt staan de tranen in haar ogen. Ze bedankt ons hartelijk voor ons bezoek en onze hulp en loopt mee tot de auto om ons uit te zwaaien.
Het jongetje (Vadjik) van de fietskar krijgt vandaag ook nog een bezoek en stuiterd van blijdschap als hij Miranda binnen ziet komen. We mochten van een man buiten trouwens pas naar binnen toen hij hoorde dat wij uit Holland kwamen en bevestigden de naam ‘Ronald Koeman’ te kennen. 😁 Vadjik krijgt van ons veel aandacht en ondertussen komt de moeder ook binnen. We spreken met haar over de welstand van haar en van Vadjik en naar omstandigheden lijkt alles goed en zelfs langzaam beter te gaan. Goed om te horen.
Na een drukke en vermoeiende dag door het vele reizen en de geestelijke spanning rond het jongetje van de film vertrekken we weer naar ons appartement in Novovolynsk. ‘s avonds zijn we uitgenodigd bij de voorganger van de Kovchec kerk aldaar. Hij is de schoonvader van Andrew en ook Andrew en zijn vrouw Yuna zijn daar. We genieten van een fijne maaltijd met een aantal lokaal gebruikelijke onderdelen waarna we onder het genot van een kop koffie en thee onze plannen doorspreken over de bouw van de kerk en kinderopvang in Oles’k. Er moeten nog een aantal berekeningen worden uitgevoerd en we spreken af dat wij voor de resultaten daarvan donderdagavond nog even langs zullen komen. We spreken nog onze dank uit voor de samenwerking en onze hoop voor de toekomst en vertrekken moe maar voldaan naar ons appartement. Morgen onze laatste actieve dag hier.