Vandaag naar Olesk!!
Nadat we vanmorgen een goed ontbijt hebben genuttigd stappen we op tijd in de auto om naar Olesk te gaan. We hebben er zin in want het is haast te lang geleden. Maar nu gaan we dan toch! Nieuwsgierig hoe het MFC erbij staat en wat veel belangrijker is: hoe maken de gezinnen het?
Deze dag gaan Andrew en Yuna met ons mee. Dat is ook echt nodig want we zijn de taal nog niet machtig. ( zal ook wel nooit wat worden )
Na een rit van 45 min komen we aan in Olesk. Als eerste stoppen we bij het MFC.
Wat zijn we blij verrast hoe het eruit ziet! Prachtig mooi! Strak afgewerkt staan beide gebouwen daar te stralen.
Ook aan de binnenkant kun je al goed zien hoe het wordt. De diverse vertrekken zijn gerealiseerd maar wachten nog op verdere afwerking. We zijn best trots op alle mensen die dit hebben neergezet, terwijl wij niet naar Olesk konden komen hebben zij stug doorgewerkt tot wat het nu is. Dankbaar!!
Nadat we de diverse vertrekken hebben opgemeten en besproken doen we langzaamaan de deur dicht en rijden we door naar het Rehab centrum.
Hier treffen we veel nieuwe gezichten aan. Dat is voor ons even wennen, nieuwe gezichten betekent ook nieuwe gedachten en nieuwe contacten. Alles wat zo vertrouwd was is niet meer. Alle mannen die we zo goed kennen zijn klaar met hun rehabilitatie! Hoe mooi is dat! Ze hebben hun leven weer opgepakt en gaan verder. Alleen leider Sergei, normaal was hij er wel geweest maar op dit moment is hij samen met zijn vrouw een paar dagen weg. We hopen hem donderdag te zien.
Nadat we de spullen die we hebben mee gebracht uitgeladen zijn en door Ria en Simone gesorteerd zijn, gaan we op weg naar het gezin Julia en haar man, een gezin met 4 jongens en 1 meisje. Haar man zien we bijna nooit, hij werk veel.
We stoppen bij haar huisje en lopen naar achteren, Julia is bezig met vlierbessen in kratjes te doen en schrikt dat ineens Ria voor haar neus staat. Helemaal overdonderd vliegt ze Ria om de hals en ze is heel blij om ons te zien. Met haar door de bessen rood geworden handen in de lucht staat ze daar te stralen! zo blij is ze. Na dit hartelijk welkom verteld ze ons dat ze heeft gedroomd dat Ria bij haar moeder in de auto zat en naar haar toe kwam rijden.
Hoe bijzonder is dat!
We ontdekken dat ze de vlierbessen in de omgeving zoekt en dat deze worden verkocht als ingrediënt voor hoestdrank. We geven de kinderen allemaal een etuis en nemen afscheid met de belofte deze week nog een keer te komen om schoenen te brengen.
Onderweg naar Novovolynsk is het aardig rustig in de auto, iedereen heeft genoeg aan alle indrukken die vandaag voorbij zijn gekomen.
