We zijn al vroeg op. Zoals elke dag van deze week schijnt de zon volop en is het al snel warm. Na het ontbijt rijden we naar het kantoortje van Ira.
Na aankomst worden we hartelijke ontvangen door Ira en verteld ons over haar vertaalwerkzaamheden. Ze verteld dat het werken en daarmee het genereren van inkomen met de dag lastiger wordt. Dit komt voornamelijk door die verschrikkelijke oorlog en de zorg voor haar oude vader. Momenteel is ze ook nog eens druk bezig met de voorbereidingen voor de komende winter. De oogst uit de tuin moet worden in geweckt en dat is veel werk. Na het gesprek nemen we afscheid en dat valt ons zwaar. Wanneer zien we elkaar weer terug? We rijden weg en zien door het autoraam hoe ze haar kantoor weer binnen gaat. We bidden voor je Ira!
Na dit gesprek gaan we naar het volgende afspraak met Adrrew en Yna. We komen een kwartiertje te laat maar dit is in Oekraïne geen enkel probleem. Een Drents kwartiertje zeg maar. We bespreken de plannen aangaande de bouw van de kerk en het MFC. We maken concrete afspraken en nemen de planning door. Alles is erop gericht op de bouw z.s.m. gereed te hebben! Onderdak en een veilige plek is meer dan ooit nodig. Na het gesprek nemen we afscheid van deze twee mooie mensen en ook dit valt ons weer zwaar. De oorlog maakt alles lastiger.
Tijdens onze bijzondere reis hebben we aan meerdere mensen de vraag gesteld: of dit project zin heeft en of er al ‘iets’ merkbaar is van de hulp. Het antwoord is eensgezind en duidelijk: ‘Dit project heeft zin en heeft veel inpakt in het dorp’. In de beantwoording van deze vraag merk je dat men geëmotioneerd reageert de stem veranderd, de ogen stralen en de liefde is voelbaar. Dit is zo overweldigend. Dit project maakt al het verschil, geeft hoop, laat de mensen Gods liefde zien en raakt harten aan. Er komen meer en meer kinderen naar de zondagschool en het verbind verschillende kinderen, kerken en gezinnen. Ze zien ons als een schakel in een keten gemaakt door God. Het maakt ons nederig en dankbaar.
We rijden na het gesprek richting de grens om de nacht door te brengen in Krakau. De volgende dag gaan we een bezoek brengen aan Auschwitz. Eenmaal de grens overgestoken begint het gemis, maar kijken we terug op een bijzondere reis naar een bijzondere plek: Oles’k.
